سایت رسمی عباد الرحمن

قالَ فَبِعِزَّتِکَ لَأُغْوِیَنَّهُمْ أَجْمَعِینَ * إِلاّ عِبادَکَ مِنْهُمُ المُخْلَصِینَ [۱] 

«گفت: سوگند به عزّت تو که همه آنها را گمراه می‌کنم. مگر آن بندگان مخلص تو را». 

(قالَ فَبِما أَغْوَیْتَنِی لَأَقْعُدَنَّ لَهُمْ صِراطَکَ المُسْتَقِیمَ * ثُمَّ لاَتِیَنَّهُمْ مِنْ بَیْنِ أَیْدِیهِمْ وَ مِنْ خَلْفِهِمْ وَ عَنْ أَیْمانِهِمْ وَ عَنْ شَمائلِهِمْ وَ لا تَجِدُ أَکْثَرَهُمْ شاکِرِینَ). [۲] 

«گفت: به سبب آن که مرا به بیراهه افکندی من هم برای [فریفتن] آنان حتماً بر سر راه راست تو خواهم نشست. آن گاه از پیش رو و از پشت سرشان و از چپ و از راستشان بر آنها می‌تازم. و بیشترینشان را سپاسگزار نخواهی یافت». 

(قالَ رَبِّ بِما أَغْوَیْتَنِی لَأُزَیِّنَنَّ لَهُمْ فِی الْأَرْضِ وَ لَأُغْویَنَّهُمْ أَجْمَعِینَ * إِلاّ عِبادَکَ مِنْهُمُ المُخْلَصِینَ). [۳] 

«[ شیطان ] گفت: ای پروردگار من، به سبب آن که مرا گمراه ساختی، من هم در زمین [بدیها را ]در نظرشان بیارایم و همگان را گمراه کنم. مگر آن بندگان خالص گشته تو از میان آنان را». 

(قالَ أَ رَأَیْتَکَ هذا الَّذِی کَرَّمْتَ عَلَیَّ لَئِنْ أَخَّرْتَنِ إِلی یَوْمِ القِیامَةِ لَأَحْتَنِکَنَّ ذُرِّیَّتَهُ إِلاّ قَلِیلاً). [۴]
«[ شیطان ] گفت: به من بگو: این کسی را که بر من برتری دادی [برای چه بود]؟ اگر مرا تا روز قیامت مهلت دهی قطعاً فرزندان او را، جز اندکی، ریشه کن خواهم کرد».

(إِنَّ الشَّیْطانَ لَکُمْ عَدُوٌّ فَاتَّخِذُوهُ عَدُوّا إِنَّما یَدْعُو حِزْبَهُ لِیَکُونُوا مِنْ أَصْحابِ السَّعِیرِ). [۵] 

عنه علیه السلام: اِحذَرُوا عَدوّا نَفَذَ فی الصُّدورِ خَفِیّا، و نَفَثَ فی الآذانِ نَجِیّا. [۱۰] 

امام علی علیه السلام: بپرهیزید از آن دشمنی که پنهانی در سینه‌ها نفوذ می‌کند و آهسته در گوشها افسون می‌دمد. 

الإمامُ زینُ العابدینَ علیه السلام فی مُناجاتِهِ: إلهی أشکُو إلَیکَ عَدُوّا یُضِلُّنی، و شَیطانا یُغوینی، قد مَلَأَ بِالوَسواسِ صَدری، و أحاطَت هَواجِسُهُ بِقَلبی، یُعاضِدُ لی الهَوی، و یُزَیِّنُ لی حُبَّ الدُّنیا، و یَحولُ بَینی و بینَ الطاعَةِ و الزُّلفی. [۱۱] 

امام زین العابدین علیه السلام در مناجات خود گفت: الهی! از دشمنی که مرا گمراه می‌کند و از شیطانی که مرا به انحراف می‌کشاند، به تو شکایت می‌کنم. او سینه مرا از وسوسه آکنده و القائات او قلبم را در میان گرفته است، در پیروی از خواهشهای نفس مرا یاری می‌رساند و دنیا دوستی را در نظرم می‌آراید و میان من و طاعت و تقرّب به تو مانع می‌شود. 

الإمامُ الباقرُ علیه السلام: إذا ماتَ المُؤمِنُ خُلِّیَ علی جِیرانِهِ مِن الشَّیاطینِ عَدَدَ رَبیعَةَ و مُضَرَ، کانوا مُشتَغِلِینَ بهِ. [۱۲] 

امام باقر علیه السلام: چون مؤمن بمیرد، شیطانهایی که برای گمراه کردن او می‌کوشیده اند و شمارشان به تعداد افراد قبیله [پر جمعیت ]ربیعه و مُضَر است، اطراف همسایگان را می‌گیرند. 

الإمامُ الصّادقُ علیه السلام: إنَّ الشَّیاطینَ أکثَرُ علی المؤمنینَ مِنَ الزَّنابِیرِ علی اللَّحمِ. [۱۳] 

امام صادق علیه السلام: شیطانهای اطراف مؤمنان، بیشتر از زنبورهای پیرامون گوشت است. 

عنه علیه السلام: لقد نَصَبَ إبلیسُ حَبائلَهُ فی دارِ الغُرورِ، فما یَقصِدُ فیها إلاّ أولِیاءَنا. [۱۴] 

امام صادق علیه السلام: ابلیس، در این سرای پُر فریب، دامهای خود را برنهاده است و هدفش کسی جز دوستدارانِ ما نیست. 

الإمامُ الکاظمُ علیه السلام لمّا سُئلَ عن أوجَبِ الأعداءِ مُجاهَدةً: أقرَبُهم إلَیکَ و أعداهُم لَکَ......... و مَن یُحَرِّضُ أعداءَکَ علَیکَ، و هُو إبلیسُ. [۱۵] 

امام کاظم علیه السلام در پاسخ به این پرسش که جهاد با کدام دشمن واجب تر است فرمود: آن که از همه به تو نزدیکتر و دشمنیش با تو بیشتر است... و کسی که دشمنان تو را بر ضدّت تحریک می‌کند و آن شیطان است. [۱۶]

منابع:

[۱]: ص: ۸۲، ۸۳. 

[۲]: الأعراف: ۱۶، ۱۷ 

[۳]: الحِجر: ۳۹، ۴۰

[۴]: الإسراء: ۶۲

[۵]: فاطر: ۶

[۶]: یوسف: ۵

[۷]: الإسراء: ۵۳ 

[۸]: مکارم الأخلاق: ۲/۳۵۴/۲۶۶۰ 

[۹]: نهج البلاغة: الخطبة ۱

[۱۰]: غرر الحکم: ۲۶۲۳

[۱۱]: بحار الأنوار: ۹۴/۱۴۳/۲۱

[۱۲]: الکافی: ۲/۲۵۱/۱۰

[۱۳]: بحار الأنوار: ۸۱/۲۱۱/۲۷

[۱۴]: تحف العقول: ۳۰۱

[۱۵]: تحف العقول: ۳۹۹ 

[۱۶]میزان الحکمه با ترجمه فارسی، ج۵، ص۵۴۲