بعد از این که خداوند در آیه 34 سوره نساء در مورد ولایت و سرپرستی مردان بر زنان و نشانه های زنان شایسته صحبت می کند، نحوه برخورد با زنانی که از شوهر، نافرمانی و سرپیچی می کنند را مطرح می کند و میفرماید:
...وَالَّتِى تَخَافُونَ نُشُوزَهُنَّ فَعِظُوهُنَّ وَاهْجُرُوهُنَّ فِی الْمَضَاجِعِ وَاضْرِبُوهُنَّ فَإِنْ أَطَعْنَکُمْ فَلَا تَبْغُواْ عَلَیْهِنَّ سَبِیلاً إِنَّ اللَّهَ کَانَ عَلِیّاً کَبِیراً
و (امّا) زنانى که از سرپیچى آنان بیم دارید، پس (نخست) آنان را موعظه کنید و (اگر مؤثّر نشد) در خوابگاه از آنان دورى کنید و (اگر پند وقهر اثر نکرد، ) آنان را بزنید (وتنبیه بدنى کنید)، پس اگر اطاعت شما را کردند، بهانه اى بر آنان (براى ستم وآزار) مجویید. همانا خداوند بزرگوار و بزرگ مرتبه است.
اگر زن در امور مربوط به شؤون زوجیت که حیطه قوامیت و ولایت مرد هست نافرمانی می کند مرد باید زن را موعظه کند و با او حرف بزند وسعی کند از هر راهی که می تواند زن را از این نافرمانی باز دارد. و زندگی را به مسیر طبیعی خود باز گرداند.
اگر موعظه اثر نداشت باید با او قهر کند و در رختخواب پشت به او کند و سعی کند از این راه وارد شود. و اگر قهر هم جواب نداد باید به خشونت متوسل شد.
وقتى راههاى مسالمت آمیز سود نبخشید، یا باید دست از انجام وظیفه کشید، یا باید در صورت تأثیر نداشتن موعظه و قهر، خشونت به خرج داد. به گفته ى روانشناسان، بعضى افراد، حالت مازوشیسم (آزار طلبى) پیدا مى کنند که تنبیه مختصر بدنى، برایشان همچون مرهم است. در تنبیهات بدنى هم، اسلام سفارش کرده که نباید به مرحله ى کبودى جسم یا زخمى شدن بدن برسد. به علاوه، مرد متخلّف هم گاهى توسط قاضى تنبیه بدنى مى شود.
رسول خداصلى الله علیه وآله فرمود: کتک شما نباید به نحوى باشد که اثر آن در جسم زن نمودى داشته باشد، یا کتک نشانه خودنمایى و اظهار قدرت مرد باشد که زهره چشمى بگیرد. «ضرباً غیر مبرّج» (۱)
امام صادق علیه السلام فرمودند: نشوز زن آن است که در فراش (همبستر شدن) از شوهر تبعیت نکند و مقصود از «اضربوهنّ»، زدن با چوب مسواک و شبیه آن است، زدنى که از روى رفق و دوستى باشد. (۲)
سلام آیا درسته داخل نیت بگیم قربتً اِنَ لله