سایت رسمی عباد الرحمن

چگونه امکان تأثیر قمر در عقرب بر روی انسان وجود دارد؟ ماه در فاصله ی 380 هزار مایلی قرار دارد حال آنکه ستاره ی قلب العقرب در فاصله ی 604 سال نوری از منظومه شمسی قرار دارد. وقتی یک جرم غیر ستاره ای مثل ماه که سالیانه چندین بار با ستاره ی آنتارِس یا همان قلب العقرب در حالت مقارنه قرار می گیرد، چگونه می توان پذیرفت که ماه از آن ستاره در فاصله ی تششصد سال نوری تأثیر می پذیرد؟ می دانید، اگر هم اثری از بر این تقارت مترتب باشد، یقیناً این تأثیر توسط انرژی های موجود بین قلب العقرب و ماه حاصل می شود، حال آنکه اگر انرژی بدون تحلیل سرعت خطی با سرعت نور هم از قلب العقرب حرکت کند، هر قمر در عقربی بیش از 600 سال با تأخیر اثر می گذارد. 

این دور جرم با چنین فاصله ای عظیم چگونه بر زندگی یک انسان آن هم به طور هوشمند اثر می گذارند؟ نمی توان پذیرفت. انگار بگوئیم یک پیکان وقتی از قزوین به نیت انگلیس استارت می خورد در جفت گیری یک مارمولک در انباری خانه ی ما اثر منفی می گذارد. چقدر این حرف عاقلانه است؟

این بحث خوشبختانه در تخصص من هست.

ببینید، اولاً تصدیق بفرمائید عدم تأثیرگذاری فیزیکی این پدیده اثبات شده است، چراکه اصول منطقی در یک قیاس ساده ی شکل اولی می تواند این نتیجه را به ما بدهد. اما در خصوص تأثیر متافیزیکی یا ماوراء الطبیعی آن هم می توان إن قلت قابل توجهی وارد کرد. ببینید، اوّلا ما از کجا می دانیم علم النجوم یک دانش صحیح است؟ علم النجوم همان طالع بینی و علم الهیئه همان اخترشناسی است. طالع بینی یک دانش استقرائی است، دانشی که از استقراء موارد بررسی شده در فضا و زمان مشخص به دست آمده است. نظر به غیر محصوره بودن فضا و زمان نسبت به عهد صادقین علیهما السلام(به عنوان منشأ مبارک حدیث) ونظر به استحالة الاستقراء فی مطلق شئ الغیر مؤقت بأحد القیود الخاصّه، لاجرم به این نتیجه می رسیم که طالع بینی دانشی استقرائی آن هم از نوع استقراء ناقص است. حال قضاوت عادلانه با خودتان، آیا استقراء ناقص مفید علم است؟ مفید یقین است؟ باری، ما در بررسی نص روایت تا چه میزان می توانیم فارغ از علم الرجال، در بحر درایة الحدیث غور کرده و ببینیم آیا حدیث درایت دارد یا خیر، وسپس آن را به معصوم علیه السلام نسبت دهیم؟ نکته بعدی درخصوص این است که اگر قمر در عقرب را در قالب یک قیاس منطقی قرار دهیم، نمیتوانیم آن را قطعی الصّدور بدانیم. قیاس همان است که گفته اند:  قول مؤلف من قضایا متی سلّمت لزم عنه لذاته قولٌ آخَر، با این حساب، وقتی اثری از آن در جغرافیایی غیر از جغرافیای معصوم اثبات نشده، بلکه موارد مخالفی هم دیده شده که این استقراء ناقص را نقض کند(میدانید که استقراء ناقص با یک مورد مخالف به کلّی نقض می شود، برخلاف استقراء تامّ)، چگونه نگوئیم که اخبار واصله در روایات در زمینه قلب العقرب مفید ظن نیستند؟ باری، مستفاد این حدیث در باب کراهت است نه حرمت، بنابراین ترک آن بر اساس یقین مکلّف به ظنّی بودن آن بلامانع است، بلکه دلیل فقاهتی حکم میکند نزد شبهه ی غیرمحصوره، اصل برائت از تکلیف زائد جاری شود.

علم بشر همیشه دارای نقصان بوده و بعد از گذشت هزار چهارصد سال از نزول قرآن تازه بشر مفاهیم علمی قرآن رو داره درک میکنه.

پس بهتره شک و شبهه رو کنار بذاریم و به کلام معصومین با یقین کامل عمل کنیم که قطعا ضرر نمیکنیم.

اما عمل نکردن به دستورات اسلام از طریق علمی به بخوای حساب کنی ضرره خالیه

یاحق