سایت رسمی عباد الرحمن

تنبیه دهم: فی لزوم کون المستصحب حکما شرعیا

مراد از اینکه مستصحب یا حکم یا موضوع داری حکم شرعی است این است که در حال بقاء حکم یا موضوع ذی حکم باشد نه در حال حدوث پس مستصحب و لو در حال حدوث، حکم شرعی نداشته باشد استصحاب جاری می شود.

استصحاب در صورتی جریان پیدا می کند که شک در یکی از دو چیز باشد:

1. در حوزه حکم شرعی
2. در موضوعی که دارای حکم شرعی بلاواسطه است

اثریکه خودش یا صاحبش استصحاب می شود در زمان مشکوک لاحق معتبر است نه در زمان یقین سابق

• مثال: مثل اینکه یقین به اسطاعت زید 10 ساله داشتیم (اثری ندارد و مخالفت و موافقت و ثواب و عقاب ندارد) حال بعد از گذشت 10 سال دیگر در بقای استطاعت او شک می کنیم... استصحاب می کنیم بقاء استطاعت زید را و حکم به وجوب حج را بر آن مترتب می کنیم چون آنچه معتبر است .

شک لاحق باید فعلی باشد نه یقین سابق

انچه که باعث  شده که بعضی ها توهم کنند فعلیت اثر همانگونه که در زمان لاحق که زمان شک است  معتبر است در زمان سابق هم که زمان یقین است معتبر است این است که گفتیم: مستصحب یا باید حکم شرعی باشد یا موضوعی که دارای حکم شرعی بلاواسطه است. در حالی که مستصحب باید حکم فعلی یا موضوع دارای حکم فعلی باشد