سایت رسمی عباد الرحمن

مقدمات حکمت یکی از راه های احراز اطلاق مطلق است. اگر دلالت لفظی برای اطلاق وجود نداشته باشد و مطلق را طبیعت مبهمه مهمله بدون هر قیدی حتی قید ارسال بدانیم باید قرینه حالیه یا مقالیه یا حکمت وجود داشته باشد( به خلاف کسانی که اطلاق را قید مطلق بدانند که دلالت لفظی برای اطلاق وجود دارد و قرینه نمی خواهد). اگر قرینه حالیه یا مقالیه وجود نداشته باشد که اطلاق را بفهمیم لازم است قرینه حکمت وجود داشته باشد. برای وجود قرینه حکمت باید مقدمات حکمت وجود داشته باشد.

مقدمات حکمت:

1. متکلم در مقام بیان تمام جهات و خصوصیات باشد نه در مقام اجمال و اهمال
2. قرینه حالیه، مقالیه که موجب تعیین باشد وجود نداشته باشد. (قرینه داخلیه و خارجیه وجود نداشته باشد.
3.  قدر متیقن در مقام تخاطب وجود نداشته باشد. مثلا قبلا کلامی نداشته باشیم که اطلاق را به هم بزند.