سایت رسمی عباد الرحمن

خداوند در آیه 14 ال عمران از حب ذاتی و غریزی دنیا در وجود انسان صحبت به میان آورده است. صحبت از دنیایی که کالاییست پر سود ولی فریبنده. 

او دنیا را محل آزمایش و رسیدن به رضوان الهی آفرید ولی اگر در درون انسان علاقه به دنیا نبود نه کسی راغب به تولید نسل بود و نه کسی علاقه ای به ماندن در دنیا داشت. 

چرا در این آیه خداوند می فرماید :علاقه به زنان و فرزندان (علاقه به جنس مخالف و کثرت اولاد که درقدیم وسیله دفاع و قدرت نظامی و اقتصادی بود) و طلا و نقره و چهار پایان و زراعت و... برای شما زینت داده شده است؟

جز برای این است که بدانیم در نعمت های خداوند کششی است که هر لحظه ممکن است ما را اسیر خود کند؟ اگر خداوند از فضل خود ثروتی به کسی بدهد در عین اینکه کالای پر سود برای آخرت او داده است ولی در این کالا کششی وجود دارد که هر لحظه ممکن است او را فریفته و اسیر خود کند. و تجمل گرایی یعنی افتادن در دام دنیا